Pas op voor valkuilen en leugens als ‘diervriendelijk vlees’, ‘diervriendelijk slachten’ of ‘koe-, kalf- of diervriendelijke melkproducten’; die bestaan simpelweg niet: geen enkele moeder staat vrijwillig de moedermelk van haar kind af nadat haar baby van haar is gestolen, en slachten kan simpelweg nooit diervriendelijk zijn. Verantwoorde palmolie of ‘goede vis’ bestaat niet en dierproeven zeggen niets over de veiligheid van een product bij de mens. Ook kun je geen diervriendelijkheids-sterretjes plakken op producten waarvoor bij de productie baby’s van de moeder zijn ontnomen, snavels en staarten zijn afgesneden, of dieren anderszins worden benadeeld: iets dat dieronvriendelijk is kun je niet diervriendelijk noemen!

Zoek op Google eens naar “vlees” + “duurzaam”: als we de vleesindustrie moeten geloven zijn zij plotseling een volledig duurzame industrie geworden, zoals zelfs onze kinderen op scholen wordt aangepraat door bijvoorbeeld “Kipkiplekker” , een reclamewebsite voor kinderen van de pluimveesector – geheel tegen de convenanten met het Ministerie van Onderwijs in, en waar verschillende takken van de vleesindustrie al eerder door de Reclame Code op aangesproken zijn: reclame mag niet verspreid worden in het onderwijs. Ze omschrijven bovendien ‘profit’ (winst) als onderdeel van duurzaamheid, dat is wel heel apart te noemen. Het is dan ook geen voorlichtingswebsite, maar de stichting Kip.kiplekker is een onderdeel van pluimveehouder Firma Martien Vroone uit het plaatsje Anna Paulowna. Men roept er bovendien over dierenwelzijn, maar wanneer je in de gemiddelde veehouderij gaat kijken zie je daar weinig van, en tegen ieder geluid dat van dierenbeschermers komt, wordt geprotesteerd alsof het welzijn van dieren hen werkelijk niet kan schelen, want dan komt die ‘profit’ om de hoek kijken. “Op dit moment krijgt dierenwelzijn in Nederland veel aandacht” staat op hun reclamesite, maar kuikens en kippen die naar het slachthuis moeten worden nog steeds ‘s nachts op ruwe wijze aan hun poten uit hun stallen getrokken en in kratten gesmeten waarbij poten en vleugels breken (zelfs bij biologische kippenboeren gebeurt dat vaak zo), en in het slachthuis staat het ‘verdovende electra bad’ over het algemeen te laag afgesteld – ALS het al aanstaat; waar is die aandacht voor dat dierenwelzijn dan!? En dit http://www.ongehoord.info/boerderij/varkens-3/ is hoe het er voor de dieren bij ‘mijnheer Kiplekker’ in Anna Paulowna uitziet! Niet kiplekker, niet duurzaam en ook niet maatschappelijk verantwoord … in ieder geval zijn er bij het RVO van het Ministerie van Economische Zaken tientallen duizenden euro’s subsidies te verkrijgen als veeboeren het woord ‘duurzaam’ laten vallen – dus met die profit zit het wel goed!

Zonder protesten van dierenvrienden hadden we overigens nog steeds met alleen maar legbatterijen gezeten, en zonder maatschappelijke druk van dierenbeschermers had het scharrelei er ook nooit geweest – en zo diervriendelijk is het scharrelei echt niet! Had er sinds de jaren “70 geen tegengeluid geweest door dierenvrienden over de concentratieschuren van de vleesindustrie, dan had het allemaal nog erger geweest dat het nu al is …

Het begon met de scharrelkip; maar er komen steeds meer nieuwe vormen van bio-industrie bij zoals bijvoorbeeld de ‘pluimgarantie-kip’ die men ‘duurzaam’ durft te noemen http://www.pluimgarantie.nl/view/9/Duurzaam.html ; maar wat is er duurzaam aan een dierlijk product waar je meer plantaardige voedingsstoffen in moet stoppen dan je er uit haalt, en vele liters water kost om te produceren? Het biogas gewonnen uit kippenpoep en slachtafval is weliswaar van organische oorsprong maar dat maakt het nog niet groen; het is hooguit bruine energie te noemen. De vraag is ook hoe duurzaam de soja is die zij hun dieren te eten geven en waar ze over opscheppen: is daar dan geen oerbos voor gekapt in derde wereld landen? De dieren leven maar zo’n 45 dagen en zijn dus nog (veel te groot gegroeide) kuikens; geen kippen dus zoals men hen probeert te ‘verkopen’, en bovendien krijgen ze slechts 10% ruimte meer dan in de reguliere bio-industrie … over de sterftecijfers bij de dieren wordt (uiteraard) niet gesproken, en het door hen genoemde schooltje van het weeshuis in Liberia is nergens te vinden: niet diervriendelijk, zeker niet duurzaam en ook niet maatschappelijk verantwoord.

Er zijn al veel plantaardige en diervriendelijke producten op de markt waar geen keurmerk op staat dat verklaart dat een product vegetarisch of veganistisch is, geen dierproeven voor zijn gedaan of geen palmolie bevat. Jammer, want hoe makkelijker herkenbaar hoe eerder je er meer van zult kopen. De Duitse vleesproducent Rügenwalder Mühle produceert steeds meer vegetarische producten http://www.ruegenwalder.de/unsere-produkte/vegetarische-produkte/ en gaat ook steeds meer volledig plantaardig maken. Ook al zijn zij van oudsher een vleesbedrijf, zij zetten er trots en duidelijk het vegetarische keurmerk op. Vegetarisch is een eerste stap (en daarom vermelden we die hier), maar volledig vrij van dierlijke producten is natuurlijk pas ècht diervriendelijk! En een van oorsprong vleesbedrijf dat steeds meer vegetarische en plantaardige producten op de markt brengt, en dat spoedig naar ten minste een derde van hun volledige productie wil brengen (Meat free alternatives brought to you by the meat companies), dat scheelt pas werkelijk dierenlevens en verdient ècht een Beter Leven keurmerk! Zijn collega’s uit de vleesindustrie (zogezegd zij die in ons land als partners bij het Beter Leven keurmerk zitten) noemen de directeur van Rügenwalder Mühle daarom een ‘verrader’ …