Dieren voor Voeding: Koeien

De Melkkoe

Eerst een kalfje

Net zo als een mensenvrouw pas melk gaat aanmaken wanneer zij een baby krijgt, gaat een koe ook pas melk produceren wanneer zij een kalfje krijgt. Haar eerste kalfje werpt een koe als ze twee jaar is. Dat kalfje wordt haar meestal meteen na de geboorte afgenomen door de boer, en in zijn eentje neergezet en krijgt dan (kunst)melk te drinken, zodat de moedermelk direct voor menselijke consumptie van de koe kan worden afgenomen. De eerste uren na de geboorte zijn erg belangrijk voor een gezonde start van het kalfje, dat zo snel mogelijk voldoende biest (de eerste melk van de moeder na de geboorte) binnen moet krijgen – die biest is de belangrijkste energiebron en bescherming met natuurlijke antistoffen tegen ziektekiemen; maar veelal houden boeren de biest voor zichzelf: met gemalen beschuit en een schep suiker.

Koeien hebben, net als mensen, een sterke band met hun kind. De scheiding van de moederkoe en haar baby is dan ook een zeer traumatische ervaring. Er zijn vele gevallen bekend van koeien die luid loeiend achter de wagen aan rennen waarin hun kind ontvoerd wordt.

Ongezond hoge melkproductie

De koeien zijn zo gefokt dat zij wel 8000 tot 12.000 liter melk per jaar produceren. Dat is zo’n 2 grote emmers per dag – en dit is ongezond veel! In de natuur zou een koe ongeveer 6 liter per dag voor haar kalf produceren. De uiers van de koe zijn dan vaak ook pijnlijk en ontstoken door de druk van de melk (denk er eens aan als je eigen borsten, of die van je vrouw of moeder 3-4 keer zo groot als normaal zouden zijn). Koemelk uit de supermarkt, in je glas – bevat dan ook bloed en pus, en ook residuen van diergeneesmiddelen; ‘zuivere zuivel’ durft de zuivelpromotie-industrie er dan nog over op te merken.

Pijn

Ook staan veel koeien heel het jaar alleen maar in de stal, dat weer ontstekingen en dus pijn aan de hoeven kan veroorzaken. Op jonge leeftijd worden de koeien onthoornd zodat ze elkaar niet kunnen verwonden in de te kleine stallen. Dit gebeurt met verplichte lokale verdoving, maar als deze minimale verdoving is uitgewerkt, veroorzaakt het onthoornen zeker nog wel twee dagen pijn. De meeste boeren zorgen dan niet meer voor pijnstilling. De productie van de melk, de ontstekingen en de pijn kosten de koe ontzettend veel energie. Melkkoeien krijgen dan ook speciaal krachtvoer te eten om het uit te kunnen houden.

Waar gaan de kalfjes heen?

Om de melkproductie op peil te houden, worden de koeien elk jaar opnieuw kunstmatig geïnsemineerd. De melk wordt immers geproduceerd om haar baby te voeden. Terwijl ze nog worden gemolken, worden ze al weer zwanger gemaakt. Elke keer opnieuw worden de kalfjes direct bij hun moeder weggehaald en alleen gezet. Van de kalfjes wordt een klein deel gehouden om ook op te groeien tot melkkoe, maar het grootste deel gaat naar een andere stal om ‘afgemest’ te worden: zij worden met 6 maanden naar het slachthuis gebracht.

“De koe GEEFT melk” wordt onze kinderen op school geleerd;

maar dat is echt niet waar. De melk is van nature bedoeld als babyvoeding

en veeboeren STELEN die van de kalfjes …

Melkkoeien worden bij een boer meestal niet ouder dan 6 jaar, terwijl soortgenoten in de vrije natuur boven de 20 kunnen worden. Wanneer ze niet vruchtbaar genoeg meer zijn, niet genoeg melk meer produceren of problemen hebben met hun poten, uiers of hoeven, worden zij na hun ellendige leven met pijn en angst afgevoerd naar het slachthuis, waar hen dan een afschuwelijke dood te wachten staat.

Vleeskalf

Het kalfje: Het restproduct van de melkindustrie

De ontvoerde baby’s van deze moeders worden door de veeboeren als niet meer gezien dan het ‘restproduct’ van de melk-industrie. En om voor de boeren genoeg melk te blijven produceren, worden deze moederkoeien elk jaar opnieuw gedwongen kunstmatig geïnsemineerd. En ieder jaar opnieuw worden hun kalfjes vervolgens direct of vlak na de bevalling van zijn of haar moeder gescheiden en eenzaam in een klein hokje opgesloten waar deze baby (kunst)melk te drinken krijgt uit een emmer. In de natuur blijven kalfjes wel 6 tot 12 maanden bij hun moeder; maar in de zuivel-industrie hebben ze nooit de zorg en liefde van hun moeder mogen ontvangen.

Na een paar weken worden de kalfjes met 8 tot 10 in een kleine, kale box gezet. Vroeger noemden we hen ‘kistkalfjes’. Ze mogen niet buiten in het gras rennen en in de box ligt meestal ook geen stro. Omdat veel jonge dieren met een lage weerstand bij elkaar gezet worden, is de kans op ziekten erg groot. Er wordt daarom veel antibiotica aan de dieren gegeven (die via het vlees weer bij de consument terecht komt, met resistentie tot gevolg).

IJzerarm voedsel voor gewenste kleur vlees

De vloeibare drab die veel kalfjes krijgen is doelbewust niet goed afgestemd op de behoefte van de dieren. Omdat veel mensen graag wit kalfsvlees eten, zorgen veel boeren met het slechte dieet ervoor dat de dieren bloedarmoede krijgen, waardoor hun vlees wit of roze blijft. De overheid heeft tabellen opgesteld voor het minimale ijzergehalte in het dieet en de mate van bloedarmoede, waarmee de overheid het dus nog steeds goedkeurt dat de dieren bloedarmoede ontwikkelen door hun slechte voeding!

Na 6 tot 8 maanden eindigt ook hun leven in het slachthuis. Een deel van de kalfjes gaat zelfs op transport naar andere Europese landen – soms zijn ze wel 30 uur onderweg, voordat ze bij het slachthuis aankomen.

Waarschuwing: De hieronder vertoonde video bevat beeldmateriaal dat als schokkend ervaren kan worden!

Vleeskoeien en -stieren

Vleeskoeien zie je nog wel in de wei rondlopen: en boeren krijgen zelfs extra subsidies wanneer ze hen langer in de wei laten – anders zouden we ook die zelden in de wei zien. Anders zouden ze toch het gras maar plat trappen en kunnen de boeren dat niet oogsten om er hooi van te maken … Als een koe één jaar is wordt ze kunstmatig geïnsemineerd en dan bevalt ze wanneer ze twee is van haar eerste kalf. Dat moet vaak via een keizersnede omdat de dieren zo ernstig doorgefokt zijn dat het kalfje niet op natuurlijke wijze ter wereld gebracht kan worden.

Vetmesten

Na een jaar worden de stierkalfjes in een kleine stal gezet om vetgemest te worden. Ze staan in een kleine stal zodat ze weinig beweging hebben en krijgen speciaal krachtvoer waardoor ze te snel te veel groeien en door hun gewicht last krijgen van hun gewrichten zodat ze vaak alleen nog kunnen liggen. Als ze de leeftijd van twee jaar hebben bereikt, zijn ze topzwaar en worden ze naar het slachthuis vervoerd.

De moederkoeien lopen dan nog in de weide. Na 3 of 4 kalfjes wordt ze nog een paar maanden op stal gezet om ook vetgemest te worden en dan worden ook zij afgeleverd bij het slachthuis.

Jij kunt de dieren helpen

Eet geen koeien of hun kinderen, die vlak na hun geboorte werden gekidnapt, en drink geen moedermelk die voor hun baby’s was bedoeld – die bij de mens op termijn juist calcium in ons lichaam afbreekt. Er zijn tegenwoordig vele soorten soja- noten- en granenmelk te verkrijgen waar geen dierenleed aan kleeft!
Vertel anderen waarom jij niet wilt meewerken aan dit lijden, en dat je geen koeienbaby’s eet en waarom je hun melk niet steelt: de meeste mensen realiseren zich niet eens dat dit deze dieren jaar in, jaar uit aangedaan wordt.