
Eerst een kalfje
Net zo als een mensenvrouw pas melk gaat aanmaken wanneer zij een baby krijgt, gaat een koe ook pas melk produceren wanneer zij een kalfje krijgt. Haar eerste kalfje werpt een koe als ze twee jaar is. Dat kalfje wordt haar meestal meteen na de geboorte afgenomen door de boer, en in zijn eentje neergezet en krijgt dan (kunst)melk te drinken, zodat de moedermelk direct voor menselijke consumptie van de koe kan worden afgenomen. De eerste uren na de geboorte zijn erg belangrijk voor een gezonde start van het kalfje, dat zo snel mogelijk voldoende biest (de eerste melk van de moeder na de geboorte) binnen moet krijgen – die biest is de belangrijkste energiebron en bescherming met natuurlijke antistoffen tegen ziektekiemen; maar veelal houden boeren de biest voor zichzelf: met gemalen beschuit en een schep suiker.
Koeien hebben, net als mensen, een sterke band met hun kind. De scheiding van de moederkoe en haar baby is dan ook een zeer traumatische ervaring. Er zijn vele gevallen bekend van koeien die luid loeiend achter de wagen aan rennen waarin hun kind ontvoerd wordt.
Ongezond hoge melkproductie
De koeien zijn zo gefokt dat zij wel 8000 tot 12.000 liter melk per jaar produceren. Dat is zo’n 2 grote emmers per dag – en dit is ongezond veel! In de natuur zou een koe ongeveer 6 liter per dag voor haar kalf produceren. De uiers van de koe zijn dan vaak ook pijnlijk en ontstoken door de druk van de melk (denk er eens aan als je eigen borsten, of die van je vrouw of moeder 3-4 keer zo groot als normaal zouden zijn). Koemelk uit de supermarkt, in je glas – bevat dan ook bloed en pus, en ook residuen van diergeneesmiddelen; ‘zuivere zuivel’ durft de zuivelpromotie-industrie er dan nog over op te merken.
Pijn
Ook staan veel koeien heel het jaar alleen maar in de stal, dat weer ontstekingen en dus pijn aan de hoeven kan veroorzaken. Op jonge leeftijd worden de koeien onthoornd zodat ze elkaar niet kunnen verwonden in de te kleine stallen. Dit gebeurt met verplichte lokale verdoving, maar als deze minimale verdoving is uitgewerkt, veroorzaakt het onthoornen zeker nog wel twee dagen pijn. De meeste boeren zorgen dan niet meer voor pijnstilling. De productie van de melk, de ontstekingen en de pijn kosten de koe ontzettend veel energie. Melkkoeien krijgen dan ook speciaal krachtvoer te eten om het uit te kunnen houden.
Waar gaan de kalfjes heen?
Om de melkproductie op peil te houden, worden de koeien elk jaar opnieuw kunstmatig geïnsemineerd. De melk wordt immers geproduceerd om haar baby te voeden. Terwijl ze nog worden gemolken, worden ze al weer zwanger gemaakt. Elke keer opnieuw worden de kalfjes direct bij hun moeder weggehaald en alleen gezet. Van de kalfjes wordt een klein deel gehouden om ook op te groeien tot melkkoe, maar het grootste deel gaat naar een andere stal om ‘afgemest’ te worden: zij worden met 6 maanden naar het slachthuis gebracht.
“De koe GEEFT melk” wordt onze kinderen op school geleerd;
maar dat is echt niet waar. De melk is van nature bedoeld als babyvoeding
en veeboeren STELEN die van de kalfjes …
Melkkoeien worden bij een boer meestal niet ouder dan 6 jaar, terwijl soortgenoten in de vrije natuur boven de 20 kunnen worden. Wanneer ze niet vruchtbaar genoeg meer zijn, niet genoeg melk meer produceren of problemen hebben met hun poten, uiers of hoeven, worden zij na hun ellendige leven met pijn en angst afgevoerd naar het slachthuis, waar hen dan een afschuwelijke dood te wachten staat.